شب به تاریکی بگفتم ،روزگارمن تویی
چونکه داری ماه تاب و زلف یار من تویی
زلف یار است زنده گی یم پس چه باشد کاروبار
روزگارو زلف یارو کاروبارومن تویی
رنج عالم بر سرم پس شاد بودن بهر چه ؟
زنده ام من زنده گی یم در قرار من تویی
دل نباشد غم نباشد گفته یی همدم نباشد
دل ندارم غم ندارم صبح روشن، شام تارمن تویی
دل پر از موج حباب و جنبش او پایدار
"ساحل" استی تو ندانی راز دار من تویی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر